Een paar dagen geleden zat ik nog muurvast. Wat wil ik eigenlijk allemaal gaan doen? Welke richting zal ik kiezen? Waar is mijn pad? Michelle stelde voor dat ik maar eens iets creatiefs moest gaan maken. Voor de lol. Niets meer, niets minder. Het werd een digitaal schilderij. Omdat ik zoiets 20 jaar geleden ook al eens had gemaakt. Vandaag heb ik er nog een gemaakt: Max Verstappen in zijn RB14 in Singapore.
Hoe het ooit begon
Het was eind 1999 en mijn zus zou gaan trouwen. Ik was net terug uit Nieuw Zeeland en Australië, waar ik na een jaar reizen helemaal bankroet was geraakt. Geld voor een huwelijkscadeau was er dus niet. Vandaar de grote vraag: wat zou ik gaan geven? Het moest iets persoonlijks worden, dat stond vast, en niet te duur.
Ineens wist ik het: een digitaal schilderij!
Collage Zuid Afrika
Ik was net bekend met Photoshop, en kon mezelf er uren mee vermaken. Vaak tot diep in de nacht. Ik besloot een collage te maken van beelden over Zuid Afrika – waar hun huwelijksreis naartoe zou gaan – en dat op canvas te laten drukken. Een materiaal dat in die tijd nog écht uniek was.
Het bleek een hachelijke klus. Ik had een laptop uit het jaar nul, een internetverbinding van drie keer niks, en USB sticks waren nog niet eens uitgevonden. Of onbetaalbaar, dat weet ik niet. Toch is het uiteindelijk gelukt. De dag voor het trouwfeest kon ik de print in Amsterdam gaan ophalen.
Positieve reacties
Het resultaat viel me eigenlijk niet eens tegen. Ook van anderen kreeg ik veel positieve reacties. Veel mensen wilden weten hoe ik het had gemaakt. En steeds wanneer ik dat uitlegde, kon ik amper geloven dat het allemaal was gelukt. Met name het bestand via internet naar de drukker sturen was een project op zich; het duurde een halve dag, de computer liep steeds vast, en al die tijd was ik telefonisch niet bereikbaar.
Inmiddels hangt het schilderij alweer bijna 20 jaar in de woonkamer bij mijn zus. Iedere keer wanneer ik er naar kijk, kan ik een licht gevoel van trots niet onderdrukken.
Stille dood
De jaren erna heb ik eigenlijk nooit meer zoiets gemaakt. Waarom niet? Eerlijk gezegd heb ik geen idee. Misschien had ik het gevoel niet nog eens iets te kunnen maken dat, in mijn beleving tenminste, net zo mooi was als het schilderij voor mijn zus. Alsof ik al mijn kruit had verschoten, of zo. Ik weet het niet.
Mijn passie en enthousiasme stierven zo een stille dood.
Nieuwe poging
Inmiddels zijn we 20 jaar verder. Door een inspirerend gesprek met Michelle, heb ik mezelf een paar dagen geleden ertoe gezet weer eens iets in Photoshop te gaan maken. Het werd, hoe kan het ook anders, een digitaal schilderij. Mijn tweede dus. Heel anders dan de eerste, niet eens te vergelijken zelfs, maar toch: mijn passie en enthousiasme kwamen weer tot leven. Ongelooflijk.
Ik voelde weer de energie van destijds. Zó herkenbaar. En opnieuw moest ik mezelf middenin de nacht naar bed schoppen. Vroeger kon ik dat hebben. Nu niet meer.
Max Verstappen
Vandaag wilde ik het nog eens proberen; kijken of ik opnieuw dezelfde beleving zou ervaren. Ik haalde mijn inspiratie uit de Grand Prix van België, in Spa-Francorchamps, die morgen wordt verreden. Het werd dan ook een digitaal schilderij van Max Verstappen.
Eerst probeerde ik een schetsmatige techniek, zoals ook wel door architecten gebruikt wordt bij hun ontwerpen. Vervolgens een techniek die meer weg heeft van waterverf. Beide vond ik niet mooi. Maar door wat te experimenteren, ontdekte ik bij toeval dat het combineren van beide technieken een mooi resultaat opleverde.
Juridisch geschut
Net als bij het schilderij van een paar dagen geleden, besloot ik het op Facebook te delen. Eens polsen wat anderen ervan zouden vinden. Misschien ga ik het ook wel gratis weggeven. Dat is alleen wel spannend. Niet alleen vanwege de mening van anderen, maar ook vanwege de vraag: mag dat eigenlijk wel?
Twee jaar geleden namelijk, heb ik eens wat shirts en tassen ontworpen, met quotes van Olav Mol en Max Verstappen. Binnen twee dagen had ik maar liefst 34 producten verkocht. Maar nóg een dag later had ik een brief van een juridisch kantoor in de bus; ik zou inbreuk maken op het merk ‘Max Verstappen’. Was getekend: de VOF van Jos en Max Verstappen. Tja, deze fout wil ik natuurlijk niet nog eens maken. Geen zin om nog eens voor juridisch kanonnenvoer door te gaan.
Dus, wie het weet, mag het zeggen.