Afgelopen weken maakte ik een paar digitale schilderijen. Puur voor de lol. Ik zette ze eens op Facebook, om te kijken wat er zou gaan gebeuren. De reacties waren super enthousiast. Het verbaasde me echt enorm. Er waren zelfs al mensen die afdrukken wilden bestellen. Niet te geloven. Dat gaf me het gevoel dat ik het werk maar eens op een site moest gaan zetten. Maar onder welke naam? Het werd Matjoo! Omdat pap me altijd zo noemde. Het betekent ‘beste vriend’.
Marc Bijl
Mijn eerste idee was om gewoon mijn eigen naam te gebruiken. Marc Bijl dus. In dat geval zou het een onderdeel van mijn zakelijke website worden. Dat leek me eerlijk gezegd geen verkeerd idee. Alles wat ik maak gewoon op één plek, lekker makkelijk.
Maar hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik begon te twijfelen. Er is namelijk ook een kunstenaar die Marc Bijl heet. Misschien zou dat gaan bijten.
Goed, ik werk als webdesigner inmiddels al een paar jaar onder mijn eigen naam, en daar heb ik nog nooit klachten over gehad. Maar webdesign is ook niet zijn vakgebied. Hij is kunstenaar. En daar ligt misschien net het probleem. Want als ik nou ook ‘kunst’ ga maken onder de naam Marc Bijl, is dat misschien ‘oneerlijke concurrentie’?
Een artikel (Recht op eigen naam voor je onderneming?) van Charlotte Meindersma, een juriste voor online ondernemers, gaf de doorslag.
Bij het Handelsnaamrecht is dus alleen de vraag wie het eerst is. Wie het eerst zijn eigen naam gebruikte voor een onderneming, binnen een bepaalde regio en voor die branche, heeft het recht zijn eigen naam te gebruiken als bedrijfsnaam.
Uiteindelijk bedacht ik me dat het ook alleen maar verwarrend zou werken. Wie is nou de échte Marc Bijl? Geen goed idee dus. Maar wat dan wel?
New Oceans
Mijn tweede idee was om de naam New Oceans te gebruiken. Dat is de naam die ik in 2000 bedacht om mijn eerste opdracht als webdesigner uit te voeren. New Oceans is afgeleid van een quote van André Gide. Ik kwam de quote tegen tijdens mijn reis door Nieuw Zeeland en Autralië, en vond ‘m heel treffend; de woorden gaven precies weer hoe ik mijn backpackavontuur op dat moment beleefde.
Man cannot discover new oceans
unless he has the courage to lose sight of the shore– André Gide –
Eigenlijk was de quote nu ook wel heel treffend. Opnieuw was ik in mijn leven immers op een punt beland, waarop ik een nieuw avontuur leek te beginnen. In die zin zou het dus wel mooi zijn.
Tegelijkertijd twijfelde ik ook nu weer. Voorheen merkte ik namelijk dat mensen nooit verstonden wat ik zei, wanneer ik vertelde dat mijn onderneming New Oceans heette. Om die reden stapte ik niet al te lang geleden juist over op mijn eigen naam, Marc Bijl. New Oceans, ook geen goed idee dus. Ik kwam er niet uit. Wat nu?
Matjoo!
Langzaam maar zeker realiseerde ik me dat ik een pseudoniem kon gebruiken. Dat doen creatieve geesten toch wel vaker? Dan kun iets bedenken dat origineel is, én goed blijft hangen. Maar ja, welke naam bedenk je dan? Een bijnaam misschien? Ik probeerde me te herinneren welke bijnamen ik in mijn leven zoal had.
Ineens wist ik het: Matjoo! Zo noemde pap me altijd, toen ik nog klein was. En ook toen ik volwassen was, trouwens. Wanneer hij me zag, gaf hij altijd een knipoog, deed dan zijn wijsvinger omhoog, en zei: “Matjoo!”
Maar ook nu twijfelde ik weer. Matjoo, dat klonk toch eigenlijk wel heel gek? En wat zou het betekenen? Ik had zelf niets eens een idee.
Betekenis
Nieuwsgierig ging ik op zoek naar de betekenis. Toen ik op de eerste site kwam waar een uitleg stond, sprongen de tranen in mijn ogen.
Ik kreeg kippenvel, en kon bijna niet ophouden met huilen. Voor het eerst realiseerde ik me dat pap me zijn hele leven lang al ‘beste vriend’ had genoemd. Zonder dat ik ook maar enig idee had. En nu is hij dood. Ongelooflijk. Ik moest even bijkomen.
Toen ik even later nog wat verder ging zoeken, las ik op een andere site dat Matjoo een bijnaam is van Marcio. En Marcio stamt af van Marcus. Las ik het goed? Matjo? Marcio? Marcus? En ik heet Marc.
Met mijn mond nog open van verbazing, las ik ook het laatste stuk. De betekenis van Marcio zou je kunnen lezen als ‘krijgshaftige militant’. Zou daar de term ‘macho’ van afgeleid zijn, vroeg ik me af. Dat lag eigenlijk wel voor de hand. Hmm, daar kon ik niets mee; ik ben juist heel onzeker. Blijf het liefst op de achtergrond, in de luwte, weg van alle aandacht. Allesbehalve macho, eigenlijk.
Ondertussen moest ik terugdenken aan een nummer van Doe Maar; die band had toch ook iets over ‘macho’ gezongen? Ik zocht het op.
Meisjes waren leuker, ze vochten nooit met mij
Ze konden uren kletsen, en daar zat ik stiekem bij
Terwijl de jongens uit m’n straat uitmuntten in kattekwaad
Kreeg ik m’n eerste kusjeMacho (macho)
Stoere mannen macho (macho)
Macho (macho)
Was ik maar een vrouw
Dan breide ik met jou‘k Heb nooit kunnen wennen aan mannen met mekaar
Dronken aan de boemel en voor ‘n grapje klaar
Vuile praat tot ‘s morgens vroeg, strompelend van kroeg tot kroeg
Wij, wij waren samenMacho (macho)
Stoere mannen macho (macho)
Macho (macho)
Was ik maar een vrouw
Dan breide ik met jou– Doe Maar –
Nou ja zeg. Dit ging dus helemaal niet over iemand die ‘macho’ is. Juist niet. Het leek zelfs een beetje over mij te gaan. Of misschien wel heel veel. Ik was om!
In herinnering aan pap
Matjoo! Dat moest het dus gaan worden. In herinnering aan pap. Mijn beste vriend.
